Istoric e saber-har
En França e sustot en Bearn, qu'existeishen diferentas tecnicas entà har esquiras. En Bearn que mentaveram duas faiçons de las fabricar.
Que demanda un saber-har. Qu'ei atau per exemple dab los de Daban, qui son esqueraires de 1630 enlà . Que hèn esquiras tà las crabadas, las aulhadas, las vacadas, las cavaladas e tanben tà las canhadas. En 1795 que s'installèn a Nai pr’amor en aqueth parçan que i avèva minas de hèr e tèrras argelosas.
Jean Daban e Valentin Bernard
Nicolas Daban – detzau generacion d’esqueraires – e los sons obrèrs que tribalhan uei en un talhèr organizat segon lo procèssus de fabricacion de las esquiras. Que son mei d’ua etapa : la mesa en fòrma de l’esquira de tòla d'acèr, lo brasatge au horn e çò qu’apèran la mesa au son.
Las esquiras que son hèitas dab huelhas d'acèr batudas, e brasadas a l’embarrat.
Apréner lo mestièr qu’ei long e que’s hè tot lo long de la vita. Que començan peus fondamentaus puish las tecnicas que's perfeccionan entà trobar la faiçon mei confortabla de tribalhar. Que calerà, tà un aprendís, comptar mei o mensh cinc ans tà que posqui mestrejar lo procèssus de fabricacion d'ua esquira. N'existeishen pas formacions particularas entà har aqueth mestièr, las tecnicas de las formacions tà cauterèr que son tròp automatizadas per ua fabricacion artisanau.