Faranlà qu’ei uei lo dia a Laruntz, en vath d’Aussau, la serada qui amassa los dançaires deus vilatges deu Haut Aussau, on s’i dança mei que mei los branlos en cadena, cantats au son de la votz, un còp cremat mossur carnaval.
Si la tempsada de carnaval èra, quauque còp, com pertot en Euròpa, la deus bals, la vath d’Aussau qu’avè la particularitat d’estremar l’emplec deus instruments de musica, sobras d’un temps vielh – abans 1830 – de qui vriolonaire e parelh flabuta tamborin partivan logà’s, ad aqueth moment de l’annada, capvath l’arribèra bearnesa.
Entà carnaval, lo branlo cantat qu’estó atau la règla dinc a la Segonda Guèrra Mondiau. Faranlà que designava la serada de dimars gras. Òmis e hemnas de cada quartièr qu’arrecotivan ad aqueth parat de cap tà la plaça deu vilatge, cadun formava ua longa cadena obèrta e que dançava sus las paraulas « faranla ran la, faranla lan lèra ». Arribats a la plaça que s’i dançava lavetz los branlos airejants.